ერთი თავადური გვარის მეგობარი მყავს, მე “კადნიერო”–ს ვეძახი, რომ ცოტაოდენი მორჩილება ვასწავლო და შეძლებისდაგვარად გამოვაფხიზლო თავისი ქედმაღლობისაგან,
თუმცა, ის ბოლომდე არ მეთანხმება ამ შემთხვევაში…
ამას წინათ,სწორედ ეს მეგობარი მიყვება: 5 წლის დისშვილს მოწყენა შევნიშნე და აღმზრდელობით–იდეოლოგიურ შეგონებას ვუტარებ,რომ ცხოვრებაში არავინ არავისზე ნაკლები,არც მეტი არ არის,მაგრამ მზე ყოველთვის მაღლაა და დედამიწა დაბლა,ყველას და ყველაფერს თავისი ადგილი აქვს… შენ ყველაზე ლამაზი და ჭკვიანი ხარ და სხვებზე წარმატებული ადამიანიც გამოხვალ; თავი მაღლა ასწიე ,გაიშალე მხრებში და ასე თავაწეულმა ისე უნდა იყურო ზევიდან და ისე უნდა იარო, დაბლა არც კი დაიხედოვო…
ბავშვმა მისმინა,მისმინა მერე წყნარი თვალებით შემომხედა და გაკვირვებულმა მკითხაო:
– ძაან რომ ავწიო თავი,დაბლა თუ არ ვიყურე და ისე ვიარე,ხო წავიქცევიო???
ასე დასრულდა თავაწეულობის თემა თავადთა შემოქმედებაში…
სიამაყე და გზა
ავტორი: ლილე
დასრულდაააააა ?! ჩემი გამოსწორების რა გითხრათ, მაგრამ…… ვფიქრობ, კორექტირებას კი მოვახდენ , ერთი პიროვნების “თავჩაღუნულობის” პრინციპში….
ოხ, თავადებს სიცოცხლე!!! 😀 😀 😀 არ დასრულდა? გრძელდება კვლავაც? 😀 😀 😀 არა მგონია გამოგივიდეს ეგ კორექტირება,მაგრამ რა ვიცი, თუ გინდა ეცადე მაინც… 😉 😀 😀 😀
… “უბრალო(დ) მოვედი და უბრალო(დ) წავალ ”… და ბავშვსაც ნუ აგიჟებ მე შენ გეუბნები, დაანებე თავი 😀 :*
ისე, ამ ბოლო დროს ამბიციები გეძალებაა დააა ეხლა შენ დადე დასკვნა გამომდის თუ არაააა?!
😀 😀 😀 უსაფუძვლოდ არაფერი არ ჩნდება ხო იცი??? თუ არა??? 😀 😀 😀 😀
ამ შემთხვევაში გეთანხმები ბოლომდეეეეეეეე……..
მე არ გეთახმები ბოლომდე
😀 😀 😀 😀 😀
:* :* :*