ეს ამბავი საქართველოს ერთ პატარა ქალაქში მოხდა.
ზაფხული იყო. აუტანლად ცხელოდა. მეგობართა ერთმა ჯგუფმა გადაწყვიტა სიცხეს გასცლოდა და ქალაქგარეთ, ბუნებაში გასულიყო. წაიღეს ბლომად სასმელ-საჭმელი და დასცხეს ქეიფი. უკვე კარგად შეზარხოშებულებს გაუწვიმდათ. ერთ მადგანს იდეა მოუვიდა: „მოდი ტანსაცმელი გავიხადოთ, მანქანაში ჩავდოთ და აღარ დაგვისველდებაო.“ ასეც მოიქცნენ და ქეიფი ტრუსების ამარა გაგრძელეს.
ის მოქეიფე, რომლის მანქანაშიც ტანსაცმელი ეწყო სხვებზე ადრე დათვრა, რაღაც მოიმიზეზა და წამოსვლა დააპირა. დანარჩენებმა დიდი ხვევნა-კოცნით გამოაცილეს. თან არც წამსვლელს და არც დამრჩენებს ტანსაცმელი არც გახსენებიათ. მოგვიანებით კი ურეკავდნენ მობილურზე, მაგრამ ტელეფონიც და პატრონიც გათიშულები ეყარნენ აქეთ-იქით.
სხვა რა გზა ჰქონდათ, დაღამებას დაელოდნენ და ტრუსების ამარა დაბრუნდნენ სახლებში.