რწმენა ძალაა და რაც არ უნდა ირეალურს და აუხსნელს ეფუძნებოდეს,ადამიანს ბევრის მიღწევაში ეხმარება.ამაზე დავა შესაძლებელია,თუმცა, დამეთანხმებით,მაქვს უფლება საკუთარი აზრი მქონდეს. თანაც,ამ შემთხვევაში სხვა რამეზე მინდა ყურადღების გამახვილება,-როცა ადამიანს რაღაც ძალიან უნდა და ეს მის რწმენასთან,შინაგანად სუფთა შეხედულებებსა და სურვილებთან არის დაკავშირებული,თავისდაუნებურად ხშირად სასაცილო მდგომარეობაში ვარდება…
ერთი ახლადშეძენილი მეგობარი მიყვება: “მთელი ჩემი ცხოვრება ის მიხარია,რომ კარგ დღეს ვარ დაბადებული,19 აგვისტოს,ფერისცვალებას,უდიდესი რელიგიური დღესასწაულის და  მადლის თანაზიარი ვარ,რისთვისაც ღმერთს მადლობას ვწირავ. ორსულობისასაც სულ ვეხვეწებოდი უფალს ჩემი  შვილიც რელიგიურ დღესასწაულზე მოვლენოდა ქვეყანას,რომ მასაც განსაკუთრებული მფარველობა და სიხარული ეგრძნო ყოველ დაბადების დღეზე და მთელი ცხოვრება…
მოკლედ,უკვე დრო მოვიდა, უნდა ვიმშობიარო. 19 იანვარია,ნათლისღება,სიხარულით აღარ ვარ,თან მუცელი მტკივა “ვიკრუნჩხები”.წამიყვანეს საავადმყოფოში…მოსაღამოვდა,სამშობიაროს საათს ვუყურებ – ვაიმე,თორმეტს არ გადასცილდეს,სხვა დღე დაიწყება. მოგვიანებით,ბიძაჩემი მეუბნებოდა-“შვილო,შენ თუ მაგ დროს საათის ყურების თავი გქონდა,აი,მალადეცო რა”.
გაივლიან ეს ექიმები,გამოივლიან:”მოითმინე გენაცვალე,ცოტაც მოითმინეო”… ბოლოს,უკვე ძაან რომ გამოვედი წყობიდან:რა უნდა მოვითმინო,მამშობიარეთ, ჩქარა,გავიდა 19″-იო,დაუწყია ყვირილი.
მაინც გაიტანა თავისი.